Her şey küçücük bir çocukken kendime sorduğum şu soruyla başladı "Ben kimim ve bu evrende ne işim var?". Eee tabi bilinçaltı derya deniz, hemen vermiyor cevabı ve o cevabı verene kadar da hangi kıyılara uğramanız gerekiyorsa o kıyıdan başka bir kıyıya vurabiliyor insanı. Bende de aynen öyle oldu...
Bugün bu kıyıya vurmamın sebebi de; misyonumu, yaşam amacımı ilahi rehberlik şeklinde almış olmam. Biraz önce yaşadığım şeyleri hayatımın hiç bir anında yaşamadım. Ne harika konserler verdiğimde, ne herhangi bir yogamda ne bir meditasyonumda... Elbette ki o anlarımda da güçlü hisler yaşayıp, "Bir"in parçası olduğumu hissettim ama bu sefer yaşadığım tarif edilemez güzellikteydi. Hayatımda hiç o bilinçle varolmamıştım, bir an zihnimde bir kanal açıldı ve ben o an gerçekten "Bir"dim. Bir an gözyaşlarına boğuldum, nasıl anlatabilirim ki o mutluluk gözyaşlarını, hislerimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum çünkü onları yaşayan ben o "sınırsızlığı, mükemmelliği" öyle derin hissettim ki, daha önceki "sınırsızlığıma, mükemmelliğime" hiç benzemiyordu, o sınırsız ruhu tekrar bedenime soktum ve şimdi yazmaya çalışıyorum nasıl anlatılır ki. O halim kelimelere ihtiyaç duymuyor, burada olan şeyler yok o hissettiğim boyutta ve o "an"da o kadar çok ilahi rehberlik aldım ki, kelimelere döksem yetişmemin imkanı yoktu bile. Zaten ancak bu boyutta ihtiyaç duyuyorum kelimelere, sözlere, seslere. Orada sadece "an" vardı...
Ne diyordum buraya yazma sebebim; bir anda bugünü ve yaşadıklarımı yazma kararı aldım çünkü biliyorum ki bugünden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacak. Az önce yaşadıklarıma ve kendime dair daha anlatacak çok şeyim var ama bugünlük yazacaklarım bu kadar şimdi biraz uyuyup bilinçaltımın bunları düzenlemesine ihtiyacım var.
Bugün yaşadığım kusursuz güzellikteki, özgürlükteki ve hatta tanımlayamadığım hisleri bana yaşattığın için çok teşekkür ederim Sevgili Evren ...
Meltem
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder